શાકભાજીનું નૃત્ય

વિહારને ચોકલેટ ખૂબ ભાવતી,તેને આઇસક્રીમ, જેલી, મટનકરી, કેક વિગેરે પણ
ખૂબ ભાવતા.શાકભાજી જોઇને તેનું મોં બગડી જતું.મમ્મી તેને ખૂબ પ્રેમથી
સમજાવતી,” બેટા, શાકભાજી તો ખાવા જ જોઇએ. તેમાંથી આપણને ઘણા બધા
વીટામીન્સ અને ખનીજ ક્ષારો મળતા હોય છે.આપણું શરીર બરાબર ચાલે અને માંદા ન પડીએ તે માટે શાકભાજી અને સૂપ ખોરાકમાં લેવા જ જોઇએ.
વિહારના પપ્પા પણ નોકરી પરથી આવતા ત્યારે જાતજાતના સીઝન મુજબના ફળો
લાવતા. વિહારને ફળો પણ ન ભાવતા.
મમ્મી પાપા કહી કહીને, સમજાવીને થાકી જતા પણ વિહાર જરા પણ માનતો જ
નહીં.આને કારણે તે મહિનામાં બે-ત્રણવાર બિમાર પડતો….ડોક્ટરનું દવાખાનું
તેને દર મહિને આવકારતું. કડવી દવાઓ અને ક્યારેક ઇંજેક્શન પણ લેવા પડતા.
ડોક્ટર પણ સમજાવતા કે લીલા શાકભાજી, ફળો, સૂપ ખોરાકમાં લેવા જ જોઇએ પણ
ડોક્ટરની હાજ્રીમાં તે “હા-હા હું જરૂર લઈશ” તેમ કહેતો પણ ઘેર આવીને પાછો
પોતાના મૂળ સ્વાભાવ પર આવી જતો.
તે એટલો તો જીદ્દી હતો કે મમ્મી ગાજરનો હલવો, દૂધીનો હલવો બનાવે તો તે પણ
ન ખાતો. સૂકો મેવો પણ તેને ન ભાવતો…..
ડાઈનીંગ ટેબલ પર શાકભાજી ઠલવાતા ત્યારે બટાકા, કોબીજ, રીંગણ, ફ્લાવર,
ટમેટા, દૂધી, ગલકા,ભીંડા, કારેલા જોઇને ખૂબ ખીજાતો….
આ જોઇને બધા શાકભાજીએ નક્કી કર્યું કે વિહાર આપણને જો ના ચાહતો હોય તો
આપણે પણ તેનો વિચાર કરવાની જરા ય જરૂર નથી.હવે આપણે પણ વિહારને ચમત્કાર
બતાવવો જોઇએ.
એક દિવસ મમ્મીએ મટનકરી બનાવી. વિહારના મોઢામાં પાણી આવી ગયું. તે્ણે
ટેસથી મટનનો કટકો ઉપાડીને મોંમાં મૂક્યો અને મોં બગાડી
બોલ્યો,”થૂ…થૂ…થૂ…મમ્મી, આ કેવી રસોઇ બનાવી છે???મટન કડવું લાગે
છે.”લાગે જ ને!!!કારેલાભાઇએ પોતાનો કડવો રસ વિહારના મટન પર મઝાથી ઠાલવ્યો
હતો……બધા શાકભાજીએ મમ્મી-પપ્પાને પહેલેથી જ જણાવી દીધું હતું એટલે
પપ્પા પણ સામે જ બેઠા બેઠા જમતા હતા.તે બોલ્યા, “ના ભાઇ ના, જરા ય કડવું
નથી.” વિહારેને થયું, “લાવ ને, થોડો આઇસ્ક્રીમ ખાઉં. તેણે ચમચો ભરીને
આઇસ્ક્રીમ મોઢામાં મૂક્યો, અને બિલૉ ઉઠ્યો,“અરરર….આ આઇસ્ક્રીમ તો ખારો
છે.હોય જ ને!!!!ભીડીબહેને ખસ્સુંબેસ મીઠું આઇસ્ક્રીમાં ભેળવી દીધું
હતું….”મમ્મી બોલી ,”બેટા, આજે ઘેર જ કોઠીમાં આઇસ્ક્રીમ બનાવ્યો છે. કદાચ
મીઠું અંદર પડી ગયું હશે…”વિહાર ઉભો થયો અને વિચાર્યું ,”લાવ થોડી જેલી
ખાઇ લઉં,” પણ આ શું????તેમાં ય લીંબાભાઇ  અને ટમેટાભાઇએ પોતાનું પરાક્રમ
કર્યું જ હતું…”વિહાર ગુસ્સે થઇને બોલ્યો, મમ્મી, તને આજે શું થઇ ગયું
છે???જેલી તો સખત ખાટી છે.મારા દાંત અંબાઇ ગયા..” તેણે કશું જ ખાધા વગર
માત્ર ચોકલેટ ખાઇને દિવસ પસાર કરવાનું નક્કી કરી લીધું.તેણે ડબામાંથી
ચોકલેટનો મોટો કટકો ઉપાડ્યો અને મોઢામાં મૂક્યો. “અરે બાપ રે…..તે કૂદવા
લાગ્યો…”એમ જ થાયને!!!!! ત્યાં મરચાભાઇ પ્રેમથી ઠલવાયા હતા. વિહારનું મોં
સળગી ગયું….હવે શું કરવું?????
તેણે ફ્રીજ ખોલ્યું. કાચના મોટા બાઉલમાં ગાજરનો હલવો ભરેલો હતો. તેણે
ચમચો ભરીને હલવો મોંમાં મૂક્યો. ” વાહ ભાઇ વાહ, ગાજરનો હલવો કેટલો સરસ
હતો!!!!તેને થયું પોતે સાવ મૂરખ જ હતો કે આટલી સારી ખાવાની વસ્તુ ન હતો
ખાતો.તેને તો મઝા પડી ગઇ. રાત્રે તે બધો જ હલવો ચપાટી ગયો. સવારે મામ્મીએ
ચા બનાવવા માટે દૂધ લેવા ફ્રીઝ ખોલ્યું તો કાચનું બાઉલ ખાલી હતું…તે
બોલી,’આમાંથી ગાજરનો હલવો કોણે ખાધો??” વિહાર બોલ્યો, “મમ્મી બધો જ હલવો
હું ખાઇ ગયો. ખૂબ જ સરસ બન્યો હતો.મમ્મી, સોરી….તું મને વારંવાર આવો
હલવો ચાખવા કહેતી પણ હું માનતો જ ન હતો…”
મમ્મીએ પ્રેમથી કહ્યું,’બેટા, આવી જ રીતે બધા જ શાકભાજી, ફ્ળૉ, સૂપ,
સૂકામેવાનો સ્વાદ સરસ જ હોય છે અને સાથેસાથે તેના ગુણૉ પણ ઉત્તમ હોય
છે.કોઇ પણ ખાવાનું ચાખ્યા પહેલાં જ ના …ના…ન કરીએ. “વિહાર સમ્જી ગયો. તે
દિવસથી વિહાર બધા જ શાકભાજં, ફ્ળો, સૂકામેવા, સૂપ ખાતો થઇ ગયો…..
અને બધા શાકભાજી ખૂશ થાઇને નાચવા લાગ્યા…..
તે દિવસ પછી વિહારને ડોક્ટરના દવાખાને જવાની જરૂર પડી નથી